Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Athens I love you but this sucks – η σημασία των πολιτικών παρατάξεων στις σχολές (Round II)

Pick up you weapon and fight!           
Εμπνευσμένο από κάποιο, οποιοδήποτε παιχνίδι ξυλοδαρμού, τύπου Mortal Combat/Tekken/Street Fighter, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, το «παιχνίδι» έχει γύρους και μάλλον χρειάζεσαι κάποιο όπλο για να πολεμήσεις – άλλοι το λένε «ψήφο, άλλοι «γλώσσα», για κάποιους είναι «γροθιές» ή «καδρόνια», ενώ υπάρχει και το «κλείνουμε τη σχολή με το έτσι θέλω». Έτσι, άλλη μια χρονιά ξεκινάει όμορφα και ομαλά στις σχολές, με καταλήψεις εδώ και ένα μήνα, αλλά και εξεταστικές να κρέμονται στο χείλος του γκρεμού. Ουδόλως αμελητέος ο λόγος, καμία αντίρρηση επ’ αυτού. Το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία, αν μη τι άλλο, έχει πολλά σκοτεινά σημεία, όχι μόνο για κάποιον που γνωρίζει τα στοιχειώδη, αλλά και για κάποιον που τον έχει μελετήσει πιο διεξοδικά. Για όσους τυχαίνει να με άκουγαν, ειπώθηκαν μερικά πράγματα στην εκπομπή της περασμένης εβδομάδας (30/9), αλλά ο σκοπός ήταν να αναλυθούν περισσότερο, εδώ. Αν ενδιαφέρεστε κι εσείς να ασχοληθείτε πιο διεξοδικά με το συγκεκριμένο θέμα, μπορείτε να βρείτε όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου εδώ. Για τους περισσότερους από εμάς, λοιπόν, που δυστυχώς δεν έχουμε την υπομονή να διαβάσουμε προσεκτικά 138 σελίδες σε μια γλώσσα ελαφρώς δυσνόητη, διαμορφώνουμε γνώμη με άλλους τρόπους, σχετικά με το νομοσχέδιο. Τέλος πάντων, για να μην επεκταθώ περαιτέρω, θα’ θελα να καταστήσω ξεκάθαρο ότι αυτό το άρθρο δεν αφορά στο εν λόγω νομοσχέδιο που, όπως και οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις που αφορούν στην οικονομία αυτής της χώρας, είναι επιεικώς απαράδεκτο. Θα’ θελα να σταθώ και να κάνω λόγο πάνω στην αντιμετώπιση και τον τρόπο που αποδοκιμάζεται από τους φοιτητές, ιδιαιτέρως τους των παρατάξεων, οι οποίοι και κινούν τα νήματα/οργανώνουν τις συνελεύσεις και τα λοιπά.
Ψηφίζεται, λοιπόν, το νομοσχέδιο, και έρχεται η ώρα που γυρίζουμε όλοι από τις καλοκαιρινές μας διακοπές, τέλη Αυγούστου, ξεκινούν οι καταλήψεις στις περισσότερες σχολές της Ελλάδας. Έλα όμως που οι κινητοποιήσεις δε θα μπορούσαν να έχουν γίνει σε χειρότερη περίοδο!-με μια προγραμματισμένη επαναληπτική εξεταστική από αρχές Σεπτεμβρίου, που για πολλούς ήταν/είναι/θα είναι/θα ήταν (άγνωσται αι βουλαί, ακόμα…) η τελευταία. Ένα δίλημμα τίθεται λοιπόν στον καθένα: κατάληψη ή εξεταστική;
Αυτό μας φέρνει πάλι στο ζήτημα του νομοσχεδίου το οποίο δεν θα ήθελα να θίξω. Για να προχωρήσει όμως σε κάποια βάση αυτή η συλλογιστική μου, υπάρχει ως δεδομένο ότι είμαι κατά του νομοσχεδίου και πράγματι θεωρώ δικαιολογημένες τις κινητοποιήσεις. Ωστόσο, δεν παύει να ισχύει το εξής αντικειμενικό δεδομένο· ότι αυτό έχει ήδη ψηφιστεί (την ώρα που όλοι μας κάναμε τις διακοπές μας) και επομένως, είτε τώρα είτε 3 εβδομάδες αργότερα με το πέρας της εξεταστικής, δεν έχει κάποια πρακτική διαφορά πάνω στο πότε θα έπρεπε να αρχίσουν οι καταλήψεις/κινητοποιήσεις. Όντας από πάντα ανένταχτη φοιτήτρια, δεν γνωρίζω ακριβώς πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα και αν η πρότασή μου θα μπορούσε να εφαρμοστεί. (Θα μου πεις γιατί όχι, λογικό ακούγεται. Δεν βλάπτει όμως να παίζουμε και το δικηγόρο του διαβόλου μερικές φορές).

Βέβαια, όσο περνούν οι εβδομάδες και οι σχολές κλείνουν ξανά και ξανά, παρατηρώ όλο και περισσότερους φοιτητές να εγείρονται κατά αυτής της πρακτικής του τύπου «δε μου αρέσει αυτό που γίνεται άρα κλείνω τα πάντα και παραλύω τη σχολή», ακόμα και στην προκειμένη περίπτωση, που είναι από τις πιο δικαιολογήσιμες. Είναι γεγονός ότι η τακτική της κατάληψης φαίνεται να έχει ξεφτιλιστεί κάπως με τα χρόνια, σα να έχασε την αξία και τη σημαντικότητά της, όταν βλέπεις να συμβαίνουν καταλήψεις κάθε τρεις και λίγο (Στη φοιτητική μου ζωή ως τώρα, δε μπορώ να θυμηθώ ένα ακαδημαϊκό έτος που να πέρασε χωρίς κάποιων μερών κατάληψη). Δεν υποτιμώ τους σκοπούς, λοιπόν, υποτιμώ το μέσο. Ίσως επειδή το ίδιο υποτίμησε τον εαυτό του, λόγω κατάχρησης. Λοιπόν, συναντώ συνεχώς περισσότερους φοιτητές, που να μη λαμβάνουν μέρος στις συνελεύσεις (ναι, αυτή είναι η πλειοψηφία των φοιτητών), όχι απαραίτητα επειδή αδιαφορούν αλλά επειδή έχουν κουραστεί με αυτόν τον τρόπο λειτουργίας. Άτομα που αντιτίθενται στο νόμο, αλλά παρακαλάνε να ανοίξει η σχολή γιατί η ζωή τους ξαφνικά μπαίνει σε μια παύση (άτομα που περιμένουν να δώσουν 1-2 μαθήματα για το πτυχίο και με δουλειά στη μέση, άτομα που ετοιμάζονταν για το στρατό και θα χάσουν το πτυχίο παρά λίγο, άτομα από επαρχία που με δυσκολία βγάζουν το έξτρα νοίκι, αλλά και άτομα που δεν τελειώνουν απαραίτητα τη σχολή, αλλά σαφώς δυσκολεύονται).

Αν η συμμετοχή ήταν μαζική ή η δυσαρέσκεια μεμονωμένη, το πιθανότερο είναι να κρατούσα διαφορετική στάση απέναντι στο ζήτημα, αλλά είναι γεγονός ότι όλα αυτά υποκινούνται ως επί το πλείστον, από τις παρατάξεις, οι οποίες (αποδεδειγμένα – θα φτάσω και εκεί) είναι διατεθειμένες να κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους, για να περάσει το δικό τους.
Απόδειξη νο.1. Οικονομικό Πανεπιστήμιο, πριν 2 εβδομάδες γίνεται συνέλευση(ας μιλήσουμε ενδεικτικά για συμμετοχή 1500 ατόμων). Κατεβαίνουν τα πλαίσια προς ψήφιση. Πριν την ψηφοφορία των πλαισίων γίνεται ψηφοφορία υπέρ/κατά της κατάληψης. 1000 άτομα ψηφίζουν κατάληψη, τα υπόλοιπα 500 κατά. Έτσι, με βάση αυτό το δεδομένο, αποφασίζεται να προχωρήσουν σε ψηφοφορία των πλαισίων που αφορούν ΜΟΝΟ στην κατάληψη, αποκλείοντας τους 500 αντίθετους της κατάληψης. Ως εδώ ίσως να μην ακούγεται και τόσο τρελό. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, κατεβαίνουν τα πλαίσια υπέρ της κατάληψης που είναι (ας πούμε 5) με αποτέλεσμα τα 1000 άτομα, να χωρίζονται σε ομάδες των 200. Όμως, εάν είχαν αφήσει το ενιαίο πλαίσιο κατά της κατάληψης να κατέβει σε ψηφοφορία ΜΑΖΙ με τα υπόλοιπα πλαίσια (και όχι να διαγράφεται με λοβιτούρες), τότε η σχολή θα συνέχιζε την εξεταστική της. Πες μου τώρα ότι αυτό είναι δίκαιο και δημοκρατικό.
Απόδειξη νο.2. Πολιτικοί Μηχανικοί. Το ΕΜΠ ανοίγει με τα πολλά, αποφασίστηκε από τον φοιτητικό σύλλογο. Αυτό βέβαια φάνηκε ότι δεν άρεσε στους ΕΑΑΚίτες και άρχισαν με το έτσι θέλω να κλειδώνουν αμφιθέατρα. (Να φανταστεί κανείς, παρ’ ότι ανένταχτη, θα μπορούσες να πεις ότι απ’ όλες τις παρατάξεις είμαι πιο φιλικά διακείμενη στα ΕΑΑΚ. Όχι ότι έχει καμία σημασία τελικά.)
Απόδειξη νο.3. Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συνέλευση της 20/9, όπου κατεβάζει η ΔΑΠ πλαίσιο κατά της κατάληψης και υπερψηφίζεται. Υπογράφεται το σχετικό συμφωνητικό κατά το οποίο η σχολή ανοίγει και θα πραγματοποιηθεί εκ νέου συνέλευση με το πέρας της εξεταστικής. 29/9 – οι λοιπές παρατάξεις πλην της ΔΑΠ θεωρούν (9 μέρες μετά το βρήκαν;) ότι η σχολή άνοιξε εξαιτίας εξωτερικών παραγόντων και αποφασίζουν να την ξανακλείσουν εν μέσω εξεταστικής. Παρά το έγγραφο που αποδείκνυε κάτι διαφορετικό. Όμως, έστω ότι η ΔΑΠ πράγματι χρησιμοποίησε αθέμιτα μέσα, γιατί στην αρχή συνυπέγραψαν οι υπόλοιποι και θυμήθηκαν να κάνουν φασαρία 9 μέρες μετά; Προσωπικά, αυτό μου φάνηκε απλώς η αφορμή...
Συν τοις άλλοις, έρχονται μετά όλοι και μιλάνε για τους Ανεξάρτητους (οι οποίοι πέρα από διάφορα στοιχεία που έχουν τυχόν παρεισφρήσει παριστάνοντας τους ανεξάρτητους, για να πετύχουν τους σκοπούς τους) υπάρχουν και πολλά πολλά άτομα που είναι όντως ανεξάρτητα και πιστεύουν σε εναλλακτικούς τρόπους διαμαρτυρίας, όσο εφικτό ή ανέφικτο και αν μπορεί να είναι αυτό. Σε διάλογο με περισσότερους από έναν γνωστούς μου άκουσα την εξής ατάκα «εγώ άκουσα ότι στους Ανεξάρτητους υπάρχουν μέλη του Φωτός και γι’ αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να τους στηρίξω». Έστω ότι υπάρχουν μέλη ακροδεξιών οργανώσεων, αυτό εσένα πώς σε εμποδίζει; Ο μόνος τρόπος να σιγουρευτείς ότι δεν πρόκειται ποτέ να πολεμήσετε από το ίδιο μέτωπο είναι εάν εξαφανιστούν από προσώπου γης. Όμως, μέχρι να συμβεί αυτό, πέρα από τις ακραίες απόψεις τους σχετικά με ζητήματα όπως το μεταναστευτικό και διάφορα πατριωτικά (απόψεις που τους υποβιβάζουν σε υπανθρώπους), δεν παύουν, όπως ο καθένας μας, να έχουν άποψη για τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας – και το ζήτημα της παιδείας δεν άπτεται των εθνικιστικών τους απόψεων, καλώς ή κακώς. Έτυχε λοιπόν, σε ένα τέτοιο ζήτημα να βρεθείς πλάι πλάι με κάποιον ακραίο ακροδεξιό. Γιατί αυτός θα έπρεπε να σε εμποδίζει από το να υποστηρίζεις τους Ανεξάρτητους, στην προκειμένη; Δηλαδή αν υπήρχε θέμα να πουληθεί η μισή Ελλάδα και οι συγκεκριμένοι έλεγαν όχι, εσύ θα έλεγες ναι μόνο και μόνο για να πας κόντρα; Ας βάλουμε λίγο τα πράγματα κάτω να τα ζυγίσουμε, να σκεφτούμε λογικά... Για να μη θίξω το ζήτημα της κόντρας μεταξύ αυτών που ζητούν κατάληψη και κατηγορούν τους μη – καταληψίες για αναισθησία και άγνοια της πραγματικότητας. Δε γίνεται να βγάζει κανείς τέτοια συμπεράσματα, έτσι αυθαίρετα, ούτε να κοντράρει όποιον δε συμμορφώνεται με το δικό του τρόπο αντίληψης των πραγμάτων.
 Βέβαια, όλα αυτά την ίδια στιγμή που η Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση απειλούν να «κάψουν» τις εξεταστικές των επί πτυχίω φοιτητών και να συγχωνεύσουν Ιδρύματα αν δε συμμορφωθούν.
 Το πρόβλημά μου είναι ένα και βασικό: χρειάζεται να γίνουν μαζικές κινητοποιήσεις από πλευράς των φοιτητών, με ενιαίο μέτωπο, διότι αυτή η τακτική του «διαίρει και βασίλευε», εξυπηρετεί τον εξής έναν: την κυβέρνηση.

  • Όσο έγραφα, άκουγα αυτό, που ανά φάσεις μου θυμίζει το La Rage. Μη με ρωτήσεις γιατί.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου